آموزش نصب سیستم اعلام حریق

 نصب سیستم اعلام حریق، یکی از مهمترین اقدامات ایمنی در هر ساختمان یا فضای عمومی است. این سیستم، در زمانی که خطر حریق به وجود می ‌آید، برای تشخیص، اعلام و هشدار دادن به افراد حاضر در محل، نقش بسیار حیاتی ایفا می ‌کند. از طریق اعلام حریق، زمان واکنش و واکنش مؤثر به انواع حریق، به طور قابل توجهی بهبود می‌یابد و بدین ترتیب زندگی و اموال افراد از خطر حفظ می شوند.

همچنین بخوانید: ضوابط آسانسور آتش نشانی

نحوه نصب سیستم اعلام حریق

نصب سیستم اعلام حریق شامل چندین مرحله می شود که در ادامه هر مرحله را به طور کامل توضیح می دهیم:

سیم کشی پنل اعلام حریق متعارف

نصب سیستم اعلام حریق شامل مراحل مختلفی است و یکی از این مراحل مهم، مرحله سیم ‌کشی پنل اعلام حریق است. در ادامه، مراحل سیم‌کشی پنل اعلام حریق را شرح می ‌دهیم:

۱. بررسی نقشه ‌ها و طراحی: قبل از شروع سیم‌کشی، نقشه‌های سیستم اعلام حریق را بررسی کنید. این نقشه ‌ها شامل موقعیت سنسورها، جعبه‌های اعلام حریق، پنل کنترل و دستگاه‌های هشدار دهنده است. همچنین، طرح سیم‌کشی را بر اساس نقشه‌ها و طرح‌های موجود تعیین کنید

۲. نصب پنل کنترل: ابتدا، پنل کنترل سیستم اعلام حریق را در مکان مناسب نصب کنید. معمولاً این پنل در یک محل با دسترسی آسان قرار می ‌گیرد، مانند اتاق کنترل یا اتاق فنی. اطمینان حاصل کنید که پنل به درستی نصب شده و به منبع برق و شبکه اطلاعاتی مورد نیاز متصل شده است.

۳. سیم‌کشی از پنل به سنسورها: با استفاده از کابل‌های مناسب، سیم‌کشی را از پنل کنترل به سنسورها انجام دهید. این سیم‌کشی باید با دقت بالا انجام شود و باید توجه ویژه‌ای به عوامل محیطی مانند حرارت، رطوبت و تداخلات الکترومغناطیسی داشته باشید.

۴. نصب سنسورها و جعبه‌های اعلام حریق: سنسورها و جعبه‌های اعلام حریق را در محل ‌های مناسب نصب کنید. سنسورها باید در مکان ‌هایی قرار گیرند که بتوانند به طور مؤثر حرارت، دود یا گازهای سمی را تشخیص دهند. جعبه ‌های اعلام حریق همچنین باید در مکان ‌های قابل دسترسی و قابل مشاهده قرار گیرند.

۵. تست و بررسی: پس از پایان سیم‌کشی، سیستم را تست و بررسی کنید. اطمینان حاصل کنید که همه سنسورها، جعبه‌ها و پنل کنترل به درستی عمل می ‌کنند و به درستی با یکدیگر ارتباط برقرار می ‌کنند.

بهتر است برای نصب سیستم اعلام حریق، از یک تکنسین حرفه ‌ای و متخصص در این زمینه کمک بگیرید. آن ها تجربه و دانش لازم را دارند تا بهترین روش ‌ها را انتخاب کرده و استانداردهای ایمنی را در نصب سیستم اعلام حریق رعایت کنند.

همچنین بخوانید: انواع ماشین و ایستگاه آتش نشانی

سیم کشی و کابل کشی دتکتور

مرحله سیم‌کشی و کابل ‌کشی دتکتور در سیستم اعلام حریق شامل مراحل زیر است:

بررسی نقشه‌ها و طراحی: قبل از شروع سیم‌کشی، نقشه ‌های سیستم اعلام حریق را بررسی کنید. این نقشه‌ها شامل موقعیت دتکتورها، جعبه‌های اعلام حریق، پنل کنترل و دستگاه‌های هشدار دهنده است. همچنین، طرح سیم‌کشی را بر اساس نقشه‌ها و طرح ‌های موجود برگزینید.

انتخاب و نصب دتکتورها: دتکتورها را بر اساس نیازهای ساختمان و استانداردهای مربوطه انتخاب کنید. معمولاً دتکتور حرارتی، دودی، دتکتور گاز و برخی دتکتورهای ویژه در سیستم اعلام حریق استفاده می ‌شود. دتکتورها را در محل ‌های مناسب نصب کنید که بتوانند به طور مؤثر حرارت، دود یا گازهای سمی را تشخیص دهند.

تعیین مسیر سیم‌کشی: مسیر سیم ‌کشی را برای هر دتکتور تعیین کنید. این شامل تصمیم‌گیری درباره مسیر کابل‌ها، محل نصب جعبه ‌ها و محل عبور کابل ‌ها از دیوارها و سقف ‌ها است. در نظر داشته باشید که سیم ‌کشی باید با دقت بالا انجام شود و باید توجه ویژه ‌ای به عوامل محیطی مانند حرارت، رطوبت و تداخلات الکترومغناطیسی داشته باشد.

کشیدن کابل ‌ها: با استفاده از کابل ‌های مناسب، کابل‌ها را از پنل کنترل به هر دتکتور کشیده و متصل کنید. از کابل‌های مناسب با مشخصات فنی صحیح استفاده کنید، مانند کابل ‌های مقاوم در برابر حرارت و دود.

نصب جعبه‌های اتصال: در هر نقطه نصب دتکتور، جعبه ‌های اتصال را نصب کنید. جعبه ‌های اتصال برای نصب کابل‌ها و اتصال آن ‌ها به دتکتورها استفاده می‌شوند. اطمینان حاصل کنید که جعبه‌ها به درستی نصب شده و کابل ‌ها به درستی به دتکتورها متصل شده است.

تست و بررسی: پس از پایان سیم ‌کشی و کابل ‌کشی دتکتور، سیستم را تست و بررسی کنید. اطمینان حاصل کنید که هر دتکتور به درستی عمل می ‌کند و به پنل کنترل وصل شده است. همچنین، اطمینان حاصل کنید که کابل‌ها به درستی نصب شده و هیچ خطای اتصال وجود ندارد.

نصب شستی

مرحله نصب شستی در سیستم اعلام حریق شامل مراحل زیر است:

انتخاب شستی: ابتدا نوع شستی‌ها را بر اساس نیازهای سیستم اعلام حریق و استانداردهای مربوطه انتخاب کنید. شستی‌ها به منظور نصب کابل ‌ها و اتصال آن‌ها به دتکتورها و دستگاه ‌های هشداردهنده استفاده می ‌شوند. برخی از انواع شستی ‌ها شامل شستی‌های پلاستیکی، فلزی و آدرس‌پذیر هستند.

نصب شستی: شستی‌ها را در نقاط نصب دتکتورها و دستگاه‌های هشداردهنده نصب کنید. این نقاط بر اساس نقشه‌های سیستم اعلام حریق تعیین می ‌شوند. یک سوراخ مناسب بر روی دیوار یا سقف برای نصب شستی ایجاد کنید و سپس شستی را درون سوراخ قرار دهید.

اتصال کابل‌ها: از کابل‌های مناسب استفاده، کابل ‌ها را از شستی به دتکتورها یا دستگاه‌های هشداردهنده کشیده و متصل کنید. از کابل ‌های مقاوم در برابر حرارت و دود استفاده کنید و مطمئن شوید که اتصالات کابل ‌ها به درستی انجام شده است.

تثبیت شستی: پس از نصب شستی و اتصال کابل ‌ها، شستی را به دیوار یا سقف نصب کنید. این کار را با استفاده از پیچ، قفل یا قطعات متصل کننده مشابه انجام دهید. اطمینان حاصل کنید که شستی به طور محکم و ایمن نصب شده است و قابلیت جابجایی ندارد.

تست و بررسی: پس از نصب شستی و اتصال کابل‌ها، سیستم را تست و بررسی کنید. اطمینان حاصل کنید که اتصالات کابل ‌ها به درستی انجام شده و هیچ خطای اتصالی وجود ندارد. همچنین، اطمینان حاصل کنید که شستی به طور صحیح نصب شده و محکم است.

همچنین بخوانید: بهترین کپسول آتش نشانی مناسب خودرو

کابل کشی تجهیزات هشدار دهنده

مرحله کابل‌کشی تجهیزات هشداردهنده در سیستم اعلام حریق شامل کشیدن کابل ‌ها و اتصال آن ‌ها به تجهیزات هشداردهنده می ‌شود. در ادامه، نحوه نصب کابل‌ها را توضیح می ‌دهیم:

بررسی نقشه سیستم: قبل از شروع کابل‌کشی، نقشه سیستم اعلام حریق را مورد بررسی قرار دهید. این نقشه شامل مکان ‌های نصب دتکتورها، آژیرها و سایر تجهیزات هشداردهنده است. با توجه به این نقشه، مسیر کابل ‌کشی را بررسی کنید و مسیر مناسبی را برای کشیدن کابل ‌ها انتخاب کنید.

ابزارهای مورد نیاز: برای کابل ‌کشی، شما نیاز به ابزارهای مناسبی مانند کابل ‌کش، قیچی کابل، اتصالات و نگهدارنده‌های کابل دارید. اطمینان حاصل کنید که این ابزارها در دسترس شما قرار دارند .

کشیدن کابل‌ها: شروع به کشیدن کابل‌ها از مبدأ (معمولاً صندوق توزیع برق) به سمت تجهیزات هشداردهنده کنید. برای کابل ‌کشی، از مسیرهای مناسب مثل لوله ‌ها و کانال ‌های کابل استفاده کنید تا کابل ‌ها در مسیری مرتب و محافظت شده قرار بگیرند. همچنین، مراقب باشید که کابل ‌ها با سایر تاسیسات مانند سیستم برق و سیستم‌های دیگر تداخل نداشته باشند.

نصب اتصالات: پس از کشیدن کابل‌ها به نقاط نصب تجهیزات هشداردهنده، اتصالات کابل را نصب کنید. این اتصالات شامل اتصال کابل به سر دتکتورها، آژیرها و سایر تجهیزات هشداردهنده است. از اتصالات مناسب و مطابق با استانداردها استفاده کنید و مطمئن شوید که اتصالات به درستی انجام شده‌اند.

بررسی اتصالات: پس از نصب اتصالات، بررسی کنید که همه اتصالات به درستی و بدون هیچ گونه خطا انجام شده ‌اند. این شامل بررسی محل اتصالات، استفاده از اتصالات مناسب، کشیدگی کامل کابل‌ها و عدم وجود خطای قطع است.

تست و بررسی سیستم: پس از نصب کابل‌ها و اتصالات، سیستم را تست و بررسی کنید. اطمینان حاصل کنید که تمام تجهیزات هشداردهنده به درستی عمل می ‌کنند و اعلام حریق به درستی انجام می ‌شود. برای این منظور، می‌توانید از دستگاه تست و بررسی مخصوص سیستم ‌های اعلام حریق استفاده کنید.

همچنین بخوانید: علت بوق ممتد دتکتور دودی و رفع آن

نصب گاز سنج و فلومتر و پرشر سوئیچ در سیستم اعلام حریق

مرحله نصب گازسنج، فلومتر و پرشرسوئیچ در سیستم اعلام حریق شامل مراحل زیر است:

انتخاب مکان مناسب: بر اساس نقشه سیستم اعلام حریق و نیازهای طراحی، مکان مناسب برای نصب گازسنج، فلومتر و پرشرسوئیچ را انتخاب کنید. این تجهیزات باید در مکانی قرار گیرند که به راحتی قابل دسترسی باشد و از آنجا بتوان به صورت مداوم وضعیت سیستم را نظارت کرد.

نصب گازسنج: گازسنج برای تشخیص حریق ‌های گازی مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای نصب گازسنج، آن را در مکان انتخاب شده نصب کنید. از راهنمایی تولید کننده و استانداردهای مربوطه استفاده کنید. اتصال کابل‌های گازسنج به سیستم اعلام حریق را به درستی انجام دهید.

نصب فلومتر: فلومتر برای تشخیص حریق ‌های بر اساس تغییر در سرعت جریان هوا مورد استفاده قرار می ‌گیرد. برای نصب فلومتر، آن را در مسیر جریان هوا قرار دهید. دقت کنید که فلومتر در مسیر صحیح تعبیه شده و هیچ مانعی برای جریان هوا ایجاد نمی ‌شود.

نصب پرشرسوئیچ: پرشرسوئیچ برای تشخیص تغییر در فشار سیستم مورد استفاده قرار می ‌گیرد. برای نصب پرشرسوئیچ، آن را در محل مناسبی که فشار سیستم قابل نظارت است قرار دهید. اتصال کابل ‌های پرشرسوئیچ به سیستم اعلام حریق را به درستی انجام دهید.

اتصالات و سیم‌کشی: پس از نصب گازسنج، فلومتر و پرشرسوئیچ، اتصالات کابل‌ها را به تجهیزات برقی و اعلام حریق انجام دهید. اطمینان حاصل کنید که همه اتصالات به درستی و بدون هیچ گونه خطا انجام شده‌اند.

تست و بررسی سیستم: پس از نصب گازسنج، فلومتر و پرشرسوئیچ، سیستم را تست و بررسی کنید. اطمینان حاصل کنید که تجهیزات به درستی عمل می ‌کنند و به درستی حریق را تشخیص می ‌دهند. 

نصب فن فشار مثبت به پنل اعلام حریق

مرحله نصب فن فشار مثبت به پنل اعلام حریق در سیستم اعلام حریق شامل مراحل زیر است:

انتخاب مکان مناسب: بر اساس نقشه سیستم اعلام حریق و نیازهای طراحی، مکان مناسب برای نصب فن فشار مثبت را انتخاب کنید. این تجهیز باید در مکانی قرار گیرد که به راحتی قابل دسترسی باشد و از آنجا بتوان به صورت مداوم وضعیت سیستم را نظارت کرد.

نصب پنل اعلام حریق: پنل اعلام حریق مرکزی برای کنترل و نظارت بر سیستم استفاده می ‌شود. پنل را در مکان انتخاب شده نصب کنید و به درستی به تمام سیم‌ها و تجهیزات مرتبط متصل کنید.

نصب فن فشار مثبت: فن فشار مثبت به منظور ایجاد جریان هوای قوی و استفاده از آن در سیستم اعلام حریق مورد استفاده قرار می ‌گیرد. برای نصب فن فشار مثبت، آن را در مکان مناسب نصب کنید، معمولاً در نزدیکی پنل اعلام حریق.

اتصالات و سیم‌کشی: پس از نصب فن فشار مثبت، اتصالات کابل ‌ها را به تجهیزات برقی و پنل اعلام حریق انجام دهید. اطمینان حاصل کنید که همه اتصالات به درستی و بدون هیچ گونه خطا انجام شده ‌اند.

تست و بررسی سیستم: پس از نصب فن فشار مثبت، سیستم را تست و بررسی کنید. اطمینان حاصل کنید که فن به درستی عمل می ‌کند و جریان هوا به صورت قوی و مداوم تأمین می ‌شود. همچنین، اطمینان حاصل کنید که پنل اعلام حریق به درستی کنترل شده و هرگونه خطا در سیستم تشخیص داده می ‌شود.

همچنین بخوانید: سیستم اطفا حریق آیروسل

الزامات و ضوابط نصب سیستم اعلام حریق بر حسب تصرف

نصب سیستم اعلام حریق باید بر اساس الزامات و ضوابط ملی و محلی مربوط به ساختمان و منطقه مورد نصب انجام شود. در ادامه، برخی از الزامات و ضوابط عمومی برای نصب سیستم اعلام حریق را بیان می‌کنیم:

استانداردها و مقررات: برای نصب سیستم اعلام حریق، باید از استانداردها و مقررات ملی و محلی مربوطه پیروی کنید. در هر کشور، مقررات مربوط به نصب سیستم اعلام حریق توسط سازمان‌ها و ارگان ‌های مربوطه تعیین می ‌شود.

نقشه و طرح سیستم: قبل از نصب، باید یک نقشه و طرح دقیق از سیستم اعلام حریق تهیه و تأیید شود. این نقشه باید شامل جزئیات نصب تجهیزات، مسیر کابل ‌ها و اتصالات، موقعیت سنسورها و سایر اجزای سیستم باشد.

تجهیزات مورد استفاده: تمام تجهیزات مورد استفاده در سیستم اعلام حریق باید مطابق با استانداردها و مقررات مربوطه باشند. این شامل سنسورها، دتکتورها، فن ها، پنل ها، کابل ها و سایر تجهیزات است.

انتخاب مکان مناسب: مکان نصب تجهیزات باید بر اساس طرح و نقشه سیستم اعلام حریق انتخاب شود. مکان ‌های مناسب برای نصب شامل نقاط استراتژیکی در ساختمان، نقاط ورودی و خروجی، اتاق ‌های حساس و مسیرهای فرار هستند.

سیم ‌کشی و اتصالات: نصب کابل ‌ها و اتصالات باید به درستی صورت گیرد. کابل ‌ها باید با استفاده از مواد مناسب و با رعایت استانداردها نصب شوند و اتصالات باید به درستی و بدون هیچ گونه خطا انجام شوند.

تست و آزمایش: پس از نصب سیستم، باید تست و آزمایش ‌های لازم برای اطمینان از عملکرد صحیح سیستم انجام شود. این شامل تست عملکرد تجهیزات، تست اتصالات و کابل‌ها، تست هشدارها و سیستم های اعلام حریق است.

آموزش و آگاهی: پس از نصب، باید به کاربران و کارکنان مربوطه آموزش داده شود. آن ‌ها باید آگاهی کاملی از استفاده درست از سیستم اعلام حریق و رفتار در مواجهه با هشدارهای حریق داشته باشند.

همچنین بخوانید: سیستم اعلام و اطفا حریق اتاق سرور

چه ساختمان هایی به نصب سیستم اعلام حریق نیاز دارند؟

نصب سیستم اعلام حریق در ساختمان‌ها از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و برای مجموعه‌های مختلف مورد نیاز می باشد. در واقع، هر ساختمانی که احتمال وقوع حریق در آن وجود داشته باشد، نیاز به سیستم اعلام حریق دارد. به عنوان مثال، موارد زیر برخی از ساختمان ‌هایی هستند که به نصب سیستم اعلام حریق نیاز دارند:

۱. ساختمان ‌های مسکونی: از جمله واحدهای مسکونی چند طبقه، آپارتمان ‌ها، ویلاها و خانه‌های خصوصی.

۲. ساختمان‌های تجاری: شامل فروشگاه‌ها، کارخانه ‌ها، سوپرمارکت ‌ها، ادارات، هتل ‌ها، رستوران ‌ها و مراکز خرید.

۳. ساختمان ‌های آموزشی: شامل مدارس، دانشگاه‌ها، مراکز آموزشی و مدارس فنی و حرفه ‌ای.

۴. ساختمان ‌های درمانی: شامل بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها، مراکز بهداشتی و درمانی و ساختمان ‌های مربوط به بهداشت عمومی.

۵. ساختمان ‌های عمومی: شامل فرودگاه‌ها، ایستگاه‌های راه ‌آهن، ترمینال ‌ها، ساختمان‌های دولتی و مراکز فرهنگی و هنری.

۶. ساختمان ‌های صنعتی: شامل کارخانه‌ها، انبارها، ایستگاه‌های تقسیم برق و تاسیسات صنعتی دیگر.

همچنین بخوانید: نحوه کالیبراسیون گازسنج

 

شستی اعلام حریق چیست؟

شستی اعلام حریق یا MCP (Manual Call Point) یک دستگاه است که برای راه ‌اندازی دستی سیستم اعلام حریق در صورت بروز آتش ‌سوزی استفاده می ‌شود. این دستگاه در نقاط قابل دسترس در مناطق عمومی یا نزدیک به نقاط خروجی در ساختمان ‌ها قرار می گیرد..

شستی اعلام حریق معمولاً شامل یک دکمه فشاری است که با فشار دادن آن، سیگنال اعلام حریق به سیستم ارسال می‌شود. وقتی فردی متوجه وقوع آتش‌سوزی می‌شود، می ‌تواند با فشردن شستی اعلام حریق، سیستم اعلام حریق را به صورت دستی فعال کند و هشدار را به سایر اشخاص و مسئولان مربوطه ارسال نماید. این شستی به عنوان یک وسیله اعلام خطر به صورت دستی عمل می ‌کند و افراد را قادر می ‌سازد تا به سرعت وقوع آتش ‌سوزی را به مسئولین اطلاع دهند و تدابیر لازم برای ایمنی و اطفاء آتش را اتخاذ کنند.

استانداردهای نصب شستی در سیستم اعلام حریق

نصب شستی‌ها در سیستم اعلام حریق باید بر اساس استانداردها و راهنماهای مربوطه انجام شود. استانداردها و راهنماهای مختلفی در این زمینه وجود دارند، اما برخی از مهم‌ترین استانداردها عبارتند از:

استاندارد آی‌اسو ISO 7240-11:  این استاندارد برای سیستم‌های اعلام حریق استفاده می ‌شود و مشخصات فنی و نصب شستی ‌ها را تعیین می ‌کند. این استاندارد شامل الزاماتی برای طراحی و نصب شستی‌ها، ابعاد و شکل ظاهری آن ها، قابلیت ‌های عملکردی و غیره است.

استاندارد NFPA 72:  در بخش ۲۱٫۳٫۳٫۲٫۲٫۲٫۱ این استاندارد به نصب و موقعیت شستی‌ ها پرداخته شده است.

استاندارد BS 5839-1:  برخی از بندهای این استاندارد شرایط نصب شستی‌ها را تعیین می ‌کند. به عنوان مثال، این استاندارد مشخصات فنی شستی ‌ها را شامل نوع و مکان قرارگیری آن ها در ساختمان و همچنین نحوه نصب و همبستگی آن ها با سیستم اعلام حریق را مشخص می ‌کند.

استانداردهای محلی و منطقه‌ای نیز ممکن است در هر کشور و منطقه متفاوت باشند و باید به طور دقیق با آن ها آشنا شوید. برای نصب شستی ‌ها در سیستم اعلام حریق، بهتر است از تکنسین ‌های مجرب و مطلع در این زمینه کمک بگیرید تا استانداردها و راهنماهای مربوطه به‌طور صحیح رعایت شوند.

استانداردهای نصب دتکتور حرارتی بر روی سیستم اعلام حریق

نصب دتکتور حرارتی بر روی سیستم اعلام حریق نیز باید با رعایت استانداردها و مقررات مربوطه انجام شود. در ادامه، برخی از استانداردهای معتبر برای نصب دتکتور حرارتی را ذکر می ‌کنیم:

استاندارد NFPA 72 – National Fire Alarm and Signaling Code:  این استاندارد توسط انجمن ملی حریق آمریکا (NFPA) تهیه شده است و برای نصب و تست دتکتورهای حرارتی در سیستم ‌های اعلام حریق استفاده می‌شود. این استاندارد شامل الزامات مربوط به نوع دتکتورهای حرارتی، موقعیت نصب، جمع‌آوری داده ‌ها، آزمایش ‌ها و نگهداری آن ها است.

استاندارد EN 54-5 – Fire detection and fire alarm systems – Part 5: Heat  این استاندارد اروپایی توسط استانداردهای EN تهیه شده و برای دتکتورهای حرارتی در سیستم‌های اعلام حریق استفاده می ‌شود. استاندارد EN 54-5 شامل الزامات مربوط به نصب، تست و نگهداری دتکتورهای حرارتی است.

استاندارد ISO 7240-7 – Fire detection and alarm systems – Part 7: Point heat این استاندارد توسط سازمان بین ‌المللی استاندارد (ISO) تهیه شده است و برای نصب و تست دتکتورهای حرارتی نقطه ‌ای در سیستم ‌های اعلام حریق استفاده می ‌شود. استاندارد ISO 7240-7 شامل الزامات و راهنمایی‌های مربوط به نصب و نگهداری دتکتورهای حرارتی است.

با توجه به استانداردهای فوق، در نصب دتکتورهای حرارتی بر روی سیستم اعلام حریق باید موارد زیر را رعایت کنید:

انتخاب دتکتور حرارتی مناسب بر اساس نوع و کاربرد سیستم اعلام حریق و نیازهای محیط.

نصب دتکتورهای حرارتی در موقعیت ‌های استراتژیک بر اساس استانداردها و ضوابط مشخص شده.

رعایت فاصله مناسب بین دتکتورهای حرارتی و دیگر اجزای سیستم اعلام حریق مانند سقف، دیوارها، و تجهیزات برقی.

استفاده از روش ‌های مناسب برای نصب دتکتورهای حرارتی، مانند سیم‌کشی منظم و استفاده از اتصالات مناسب.

انجام آزمایش و تست منظم بر روی دتکتورهای حرارتی به منظور بررسی عملکرد صحیح آن ها.

نگهداری و تعمیرات دوره ‌ای دتکتورهای حرارتی بر اساس استانداردها و راهنمایی ‌های تولیدکننده.

استانداردهای نصب دتکتور دودی بر روی سیستم اعلام حریق

نصب دتکتورهای دودی بر روی سیستم اعلام حریق نیز باید با رعایت استانداردها و مقررات مربوطه انجام شود. در ادامه، برخی از استانداردهای معتبر برای نصب دتکتورهای دودی را ذکر می ‌کنیم:

استاندارد NFPA 72 – National Fire Alarm and Signaling Code: این استاندارد توسط انجمن ملی حریق آمریکا (NFPA) تهیه شده است و برای نصب و تست دتکتورهای دودی در سیستم ‌های اعلام حریق استفاده می ‌شود. این استاندارد شامل الزامات مربوط به نوع دتکتورهای دودی، موقعیت نصب، جمع ‌آوری داده‌ها، آزمایش ‌ها و نگهداری آن ها است.

استاندارد EN 54-7 – Fire detection and fire alarm systems – Part 7: Smoke این استاندارد اروپایی توسط استانداردهای EN تهیه شده و برای دتکتورهای دودی در سیستم ‌های اعلام حریق استفاده می ‌شود. استاندارد EN 54-7 شامل الزامات مربوط به نصب، تست و نگهداری دتکتورهای دودی است.

استاندارد ISO 7240-7 – Fire detection and alarm systems – Part 7: Point این استاندارد توسط سازمان بین‌المللی استاندارد (ISO) تهیه شده است و برای نصب و تست دتکتورهای دودی نقطه ‌ای در سیستم‌های اعلام حریق استفاده می ‌شود. استاندارد ISO 7240-7 شامل الزامات و راهنمایی ‌های مربوط به نصب و نگهداری دتکتورهای دودی است.

با توجه به استانداردهای فوق، در نصب دتکتورهای دودی بر روی سیستم اعلام حریق باید موارد زیر را رعایت کنید:

انتخاب دتکتور دودی مناسب بر اساس نوع و کاربرد سیستم اعلام حریق و نیازهای محیط.

نصب دتکتورهای دودی در موقعیت‌های استراتژیک بر اساس استانداردها و ضوابط مشخص شده.

رعایت فاصله مناسب بین دتکتورهای دودی و دیگر اجزای سیستم اعلام حریق

اتصال صحیح و قابل اعتماد دتکتور دودی به سیستم اعلام حریق.

انجام آزمایش و تست منظم برای اطمینان از عملکرد صحیح دتکتورهای دودی.

نگهداری و تعویض دتکتورهای دودی طبق برنامه و زمانبندی مشخص.

استاندارد نصب کنترل پنل اعلام حریق

نصب کنترل پنل اعلام حریق نیز باید با رعایت استانداردها و مقررات مربوطه انجام شود. در ادامه، برخی از استانداردهای معتبر برای نصب کنترل پنل اعلام حریق را ذکر می ‌کنیم:

استاندارد NFPA 72 – National Fire Alarm and Signaling Code:  این استاندارد توسط انجمن ملی حریق آمریکا (NFPA) تهیه شده است و برای طراحی، نصب و تست کنترل پنل ‌های اعلام حریق استفاده می ‌شود. این استاندارد شامل الزامات مربوط به نوع و نحوه نصب کنترل پنل، اتصال به سایر اجزا، تست و نگهداری آن ها است.

استاندارد EN 54-2 – Fire detection and fire alarm systems – Part 2: Control and indicating equipment: این استاندارد اروپایی توسط استانداردهای EN تهیه شده و برای کنترل پنل‌های اعلام حریق استفاده می‌شود. استاندارد EN 54-2 شامل الزامات مربوط به نصب، تست و نگهداری کنترل پنل‌های اعلام حریق است.

استاندارد ISO 7240-2 – Fire detection and alarm systems – Part 2: Control and indicating equipment: این استاندارد توسط سازمان بین ‌المللی استاندارد (ISO) تهیه شده است و برای نصب و تست کنترل پنل‌های اعلام حریق استفاده می ‌شود. استاندارد ISO 7240-2 شامل الزامات و راهنمایی‌های مربوط به نصب و نگهداری کنترل پنل‌های اعلام حریق است.

با توجه به استانداردهای فوق، در نصب کنترل پنل اعلام حریق باید موارد زیر را رعایت کنید:

انتخاب کنترل پنل مناسب بر اساس نوع سیستم اعلام حریق و نیازهای محیط.

نصب کنترل پنل در مکانی مناسب و دسترسی آسان.

رعایت الزامات مربوط به اتصال کنترل پنل به سایر اجزا مانند دتکتورها، آژیرها و ماژول ‌های خارجی.

تست و بررسی عملکرد صحیح کنترل پنل بعد از نصب و نگهداری منظم آن.

پیروی از راهنمایی ‌ها و الزامات استانداردها برای تست و نگهداری کنترل پنل اعلام حریق.

آموزش و آشنایی کاربران مسئول با عملکرد و استفاده از کنترل پنل اعلام حریق.

نکات مهم اجرا و نصب سیستم اعلام حریق

نصب و اجرای سیستم اعلام حریق یک فرآیند حیاتی است که نیازمند رعایت نکات مهمی می باشد. در ادامه، برخی از نکات مهم برای اجرا و نصب سیستم اعلام حریق را ذکر می‌کنیم:

طراحی مناسب: قبل از نصب سیستم اعلام حریق، باید یک طراحی مناسب انجام شود. این طراحی باید با استانداردها و مقررات مربوطه سازگار باشد و نیازهای امنیتی ساختمان را پوشش دهد.

انتخاب تجهیزات مناسب: در انتخاب تجهیزات سیستم اعلام حریق، باید به استانداردها و راهنماهای تولیدکنندگان تجهیزات توجه کنید. تجهیزات باید با استانداردهای معتبر سازگاری داشته باشند و به درستی تست و تأیید شده باشند.

نصب صحیح: نصب تجهیزات سیستم اعلام حریق باید توسط تکنسین ‌های مجرب و متخصص انجام شود. آن ها باید با استانداردها و راهنماهای تولیدکنندگان آشنا باشند و مطمئن شوند که تجهیزات به درستی نصب شده ‌اند.

اتصالات و سیم‌کشی: اتصالات و سیم‌کشی باید به درستی انجام شود و با استانداردها و مقررات مربوطه سازگار باشد. تمامی اتصالات باید محکم و ایمن باشند تا جریان برق به درستی انتقال یابد.

تست و تأیید عملکرد: بعد از نصب، سیستم اعلام حریق باید تست و تأیید عملکرد شود. این تست ‌ها باید با استانداردهای مربوطه و راهنماهای تولیدکنندگان تجهیزات سازگاری داشته باشند.

آموزش و آشنایی: کاربران مسئول باید آموزش و آشنایی کافی درباره استفاده از سیستم اعلام حریق داشته باشند. آن ها باید بدانند چگونه با اطلاعات و هشدارهای سیستم کار کنند و در صورت بروز حریق به درستی و به موقع واکنش نشان دهند.

نگهداری و تعمیرات: سیستم اعلام حریق باید به طور دوره ‌ای نگهداری و تعمیرات شود. این شامل تست ‌های منظم، تعویض باتری ‌ها و قطعات آسیب دیده، و بررسی عملکرد کلی سیستم است.

رعایت قوانین ومقررات: همواره در نصب و اجرای سیستم اعلام حریق، باید قوانین و مقررات محلی و منطقه ‌ای را رعایت کنید. این شامل قوانین ساختمانی، آتش نشانی و ایمنی است که توسط مراجع مربوطه تعیین می‌شوند.

همکاری با متخصصان: بهتر است با تکنسین ‌ها و متخصصان مجرب در زمینه سیستم‌های اعلام حریق همکاری کنید. آن ها می ‌توانند شما را در طراحی، نصب و تست سیستم یاری دهند و شما را راهنمایی کنند.

ثبت و مستندسازی: همه جزئیات مربوط به نصب و اجرای سیستم اعلام حریق باید به طور دقیق ثبت شوند. این شامل نقشه‌ها، گزارش ‌ها، فهرست تجهیزات و سایر مستندات مربوطه است. این اطلاعات برای استفاده ‌های آینده و نگهداری سیستم بسیار مفید خواهند بود.

بازبینی و به ‌روزرسانی: سیستم اعلام حریق باید به طور دوره ‌ای بازبینی و به‌روزرسانی شود.

هماهنگی با سایر سیستم‌ها: سیستم اعلام حریق باید با سایر سیستم ‌های ایمنی و امنیتی موجود در ساختمان هماهنگی داشته باشد. این شامل سیستم ‌های آتش ‌نشانی، سیستم‌های اطفاء حریق، سیستم‌های تهویه و سایر سیستم‌های مرتبط است.

جمع بندی

به طور کلی نصب سیستم اعلام حریق شامل مراحل زیر می شود:

مرحله طراحی: قبل از نصب سیستم اعلام حریق، طراحی مناسبی باید انجام شود. این شامل رعایت استانداردها و مقررات مربوطه و پوشش نیازهای امنیتی ساختمان است.

مرحله انتخاب تجهیزات: در این مرحله، تجهیزات سیستم اعلام حریق باید با استانداردها و راهنماهای تولیدکنندگان سازگاری داشته باشند و به درستی تست و تأیید شده باشند.

مرحله نصب و اتصالات: نصب تجهیزات باید توسط تکنسین ‌های مجرب و با رعایت استانداردها صورت گیرد. اتصالات و سیم ‌کشی باید به درستی انجام شود تا جریان برق به درستی منتقل شود.

مرحله تست و تأیید عملکرد: بعد از نصب، سیستم اعلام حریق باید تست و تأیید عملکرد شود. این شامل تست‌های منظم و بررسی عملکرد کلی سیستم است.

مرحله آموزش و آشنایی: کاربران مسئول باید آموزش و آشنایی کافی درباره استفاده از سیستم اعلام حریق داشته باشند و بدانند چگونه با اطلاعات و هشدارهای سیستم کار کنند.

مرحله نگهداری و تعمیرات: سیستم اعلام حریق باید به طور دوره‌ای نگهداری و تعمیرات شود. این شامل تست ‌های منظم، تعویض باتری ‌ها و قطعات آسیب دیده و بررسی عملکرد سیستم است.

رعایت قوانین و مقررات: در تمامی مراحل نصب و اجرای سیستم اعلام حریق، رعایت قوانین و مقررات محلی و منطقه ‌ای بسیار مهم است.

با رعایت این مراحل و کمک گرفتن از تکنسین ‌ها و متخصصان مجرب، می ‌توانید یک سیستم اعلام حریق ایمن و قابل اعتماد نصب کنید.